29/12/20
ΜΟΙΡΑΣ«Στη ζωή το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο». Η αγαπημένη φράση του Στέλιου Μαλακόπουλου τον οδήγησε στις μεγάλες επιτυχίες. Ο Ελληνας πρωταθλητής ψηφίστηκε και ως ο κορυφαίος Αθλητής με αναπηρία στα Gazzetta Awards 2020 by Garmin.
Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου στην Ελλάδα συνήθως «αναστατώνονται» από τα αθλητικά επιτεύγματα. Ολυμπιακοί Αγώνες, Παραολυμπιακοί Αγώνες και άλλες μεγάλες διοργανώσεις κάνουν τους Έλληνες στις παραλίες να διαβάσουν και να μάθουν για τους ανθρώπους που δεν κάνουν διακοπές τα καλοκαίρια αλλά πασχίζουν ίσως και τέσσερα χρόνια για μια στιγμή μαγείας ή και αποτυχίας. 
Ένας εξ’ αυτών είναι και ο Στέλιος Μαλακόπουλος, ο οποίος ψηφίστηκε από τους αναγνώστες του gazzetta.gr ως ο κορυφαίος Αθλητής με αναπηρία στα Gazzetta Awards 2020 by Garmin.
Ένας εξ’ αυτών είναι και ο Στέλιος Μαλακόπουλος, ο οποίος ψηφίστηκε από τους αναγνώστες του gazzetta.gr ως ο κορυφαίος Αθλητής με αναπηρία στα Gazzetta Awards 2020 by Garmin.Επέλεξα να πετάξω
Κάποτε στην Αμερική, στα πολύ δύσκολα χρόνια τότε που ο ρατσισμός ήταν η «μάστιγα» του αιώνα, γεννήθηκε στο Τενεσί ένα κορίτσι από Αφροαμερικανούς γονείς. Ήταν η Βίλμα Ρούντολφ. Γεννήθηκε πρόωρα και η πολιομυελίτιδα αποδυνάμωσε το αριστερό πόδι της. Οι ειδικοί έλεγαν πως δεν θα περπατήσει. «Oι γιατροί μού έλεγαν ότι δεν θα μπορούσα ποτέ ξανά να περπατήσω, αλλά η μητέρα μου ήταν σίγουρη ότι θα περπατούσα ξανά. Ε, κι εγώ πίστεψα τη μητέρα μου!», θα πει η ίδια. Η «μαύρη γαζέλα» πήγε το 1956 στη Μελβούρνη και επέστρεψε μ’ ένα χάλκινο μετάλλιο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το 1960 στη Ρώμη κατέκτησε 3 χρυσά (100μ, 200μ και 4χ100μ). Το καλοκαίρι του 2018 η Ελλάδα κλαίει για την φονική πυρκαγιά στο Μάτι Αττικής. Την ίδια εποχή στη Γερμανία και στην πόλη που φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Χιτλερικής Γερμανίας το 1936, το Βερολίνο, διεξάγονταν το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου ανδρών-γυναικών. Η Ελλάδα που πενθεί σαρώνει τα μετάλλια. Τον Αύγουστο θα διεξαχθεί στην πρωτεύουσα της Γερμανίας και το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου για αθλητές με αναπηρία. Η Ελλάδα και πάλι γράφει ιστορία. Ένα παιδί 22 ετών από τη Θεσσαλονίκη κερδίζει ένα ασημένιο (200μ, Τ62) και ένα χάλκινο μετάλλιο (400μ,Τ62). «Μου είπαν ότι δεν μπορούσα να περπατήσω, επέλεξα, αντιθέτως, να πετάξω», θα γράψει ο Στέλιος Μαλακόπουλος στα social media μετά από τον θρίαμβο του. Αυτή είναι η ζωή. Από την κόλαση (Μάτι) στον παράδεισο (Βερολίνο).
Οι μεγάλες αγάπες
Γεννήθηκε την 13η Σεπτεμβρίου 1996 στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει έως σήμερα. Από μικρός θα αγαπήσει το μπάσκετ. Θα μεγαλώσει σε μια πόλη που έχει τεράστια παράδοση στο μπάσκετ και θα το λατρέψει. Έπαιζε μπάσκετ στο σχολείο και σε ομάδες. Έπαιζε στην ομάδα του Ανατόλια και ήταν καλός. Η αδελφή του, η Μαντόνα, που είναι 9 χρόνια μεγαλύτερη του έπαιζε μπάσκετ στον Ηρακλή και στη Siemens και έφτασε να παίξει στην Α1. Ο μπαμπάς Γιάννης ήταν αθλητής του στίβου, στο άλμα εις ύψος. «Από μικρό παιδί ονειρευόμουν να γίνω επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Βέβαια, στην ηλικία των 16 ετών συνειδητοποίησα πως αυτό δεν θα συμβεί και έτσι αποφάσισα να αφοσιωθώ στα μαθήματα μου», σημειώνει ο Στέλιος. Διαμαντίδης, το είδωλο Από την κούνια λάτρευε τον αθλητισμό και μισούσε την ιδέα της ήττας. Όταν ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ είχε είδωλο τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Έναν άνθρωπο που επηρέασε καθοριστικά την πορεία του αθλήματος της χώρας και ο ίδιος τον θεωρεί «έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών». Η ζωή του είναι γεμάτη μπάσκετ αν και δεν παίζει πια αφού είναι παγκόσμιος πρωταθλητής στο στίβο. Παραμονές του τελικού του Κυπέλλου μπάσκετ ανδρών ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον ΠΑΟΚ, το 2019, θα γίνει ο … ήρωας του τελικού. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ αντί ν’ ακούσουν τεχνικές οδηγίες και συμβουλές για τον μεγάλο αγώνα μαζεύτηκαν σε μια αίθουσα με προτζέκτορα για να δουν ένα video με τον Στέλιο και την ιστορία του. Εάν δεν μπορεί να σε αφυπνίσει η ιστορία και τα λόγια του τότε τι μπορεί; Πρωταθλητισμός και σπουδές Στα 17 του έπρεπε ν’ αποφασίσει τι θα σπουδάσει στη ζωή του. Επέλεξε οικονομικά γιατί θεωρούσε πως του ταιριάζουν. Αποφοίτησε από το τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Στη συνέχεια πήρε την απόφαση και συνεχίζει τις σπουδές του. Είναι φοιτητής στο τμήμα Νομικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Συνεχίζει παράλληλα με το δύσκολο πρόγραμμα των προπονήσεων. Έχει μετάλλια σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, σπουδαίες θέσεις στο Παγκόσμιο, παγκόσμια ρεκόρ, αλλά όταν το καλοκαίρι του 2016, ένα χρόνο μετά από το ατύχημα είδε τους Παραολυμπιακούς Αγώνες στην τηλεόραση του “καρφώθηκε” η ιδέα να γίνει και αυτός Παραολυμπιονίκης. Η κατηγορία Τ62 είναι για αθλητές που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό κάτω από το γόνατο. Ο Στέλιος είναι σπεσιαλίστας στα 100μ, στα 200μ και το μήκος όπου έχει πετύχει και παγκόσμια ρεκόρ.
Τα όνειρα…
Το 2021 όλοι θέλουμε να τον δούμε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο. Είναι το μεγάλο του όνειρο και ζει γι’ αυτόν. «Κοιμάμαι και ξυπνάω με σκέψεις που αφορούν μόνο αυτό μου το όνειρο. Η σκέψη μου είναι απόλυτα προσηλωμένη συνεχώς σε αυτόν το στόχο. Θεωρώ πως είναι ο μόνος τρόπος για να πετύχουμε τα όνειρα μας. Να ζούμε και να αναπνέουμε για αυτά», λέει για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Ένα όνειρο του, να πετύχει παγκόσμιο ρεκόρ, το έχει πετύχει και εξηγεί τον τρόπο που τα κατάφερε:«Αμέτρητες ώρες προπόνησης σε μέρη που κανείς δεν βλέπει. Αμέτρητες σκέψεις για τρόπους, που κανείς άλλος δεν έχει σκεφτεί μέχρι σήμερα. Και ένα όνειρο». Αυτά κρύβονται πίσω από ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Μιλώντας για όνειρα Ο Στέλιος δέχεται καθημερινά προσκλήσεις για να μιλήσει κυρίως σε παιδιά και να εμπνεύσει με την ιστορία του νέους ανθρώπους οι οποίοι θα πρέπει να μην σταματούν να κυνηγούν τα όνειρα τους. Εκείνος είδε τη ζωή του να αλλάζει σε λίγα δευτερόλεπτα αλλά δεν λύγισε. Μέσα απ’ όλο αυτό βγήκε πιο δυνατός. «Είναι σημαντικό απλά να μην βιαζόμαστε να βγάλουμε το συμπέρασμα για το αν η ζωή αλλάζει προς το χειρότερο ή το καλύτερο. Μερικές φορές η αλλαγή άλλο δείχνει και άλλο μπορεί να φέρει στη ζωή μας.Χρειάζεται να έχουμε εμπιστοσύνη στο σχέδιο του Θεού για εμάς», σημειώνει ο Έλληνας πρωταθλητής. Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ:
[Πηγή: gazzetta.gr / Αντώνης Πατσούρας]
