HomeΑθλήματαΧειμερινά ΑθλήματαΧόκεϊ επί πάγου

Το χόκεϊ επί πάγο με έλκηθρο πρωτοεμφανίστηκε στους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του  Λίλεχάμερ το 1994. Η “Παραολυμπιακή εκδοχή” του χόκεϊ επί πάγου έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο θεαματικά αθλήματα των Χειμερινών Αγώνων. Είναι ένα άθλημα με πολύ γρήγορο ρυθμό, αποτελεί σωματική δύναμη και παίζεται από  αθλητές  με κινητική αναπηρία στα κάτω άκρα. Το άθλημα διοικείται από τη Διεθνή Παραολυμπιακή Επιτροπή με υποστήριξη της και συντονισμό της Τεχνικής Επιτροπής Χόκεϊ επί πάγου της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής (IPC Ice Hockey Technical Committee) .

Ακολουθεί τους κανονισμούς της Διεθνούς Ομοσπονδίας Χόκεϊ επί πάγου. (International Ice Hockey Federation – IIHF) με κάποιες τροποποιήσεις. Αντί για παγοπέδιλα οι αθλητές χρησιμοποιούν ειδικά έλκηθρα . Οι αθλητές χρησιμοποιούν δύο ειδικά μπαστουνάκια όπου η μια τους πλευρά έχει σπάικς για να προωθούνται οι αθλητές και η άλλη πλευρά είναι επίπεδη για να χειρίζονται το πάκ και μπορούν να σουτάρουν.

Περιγραφή Αγώνα 

Όπως και στο χόκεϊ επί πάγο κάθε ομάδα προσπαθεί να σκοράρει περισσότερα τέρματα από την αντίπαλη ώστε να νικήσει. Έξι αθλητές αγωνίζονται κάθε φορά μέσα στο γήπεδο (περιλαμβανόμενου του τερματοφύλακα).

Κάθε αγώνας έχει διαρκεία τριών περιόδων των 15 λεπτών.

Εξοπλισμός

Προστατευτικός Εξοπλισμός: Καθώς το άθλημα είναι αρκετά επιθετικό και υπάρχει και σωματικ΄επαφή όλοι οι αθλητές πρέπει να φορούν κράνος με προστασία προσώπου, καθώς και προστατευτικό αυχένα – λαιμού. Επίσης ενθαρρύνονται οι αθλητές να φορούν προστατευτικά σε πλάτες, αγκώνα, κνήμης, γάντια κ.λ.π. Ο τερματοφύλακας φορά επιπλέον προστατευτικά ώστε να τον προστατεύσουν από το πάκ που κατευθύνεται προς το τέρμα με μεγάλες ταχύτητες που μπορούν να κεπράσουν τα 100 χιλιόμετρα την ώρα.

Πακ: είναι ένας δίσκος από καουτσούκ πάχους  2.54cm και διαμέτρου 7.62cm που ζυγίζει 156 με 170 γραμμάρια.

Έλκυθρο: Είναι από αλουμίνιο ή ατσάλι έχει μήκος από 0.6m έως  1.2m.  Έχει στρογγυλεμένη μπροστινή πλευρά και ένα από δύο συστήματα καθίσματος στην άλλη πλευρά.  Βασίζεται σε δύο λεπίδες 3 χιλιοστών πάχους.  Πρέπει να είναι δυνατόν να περνά το πακ  κάτω από το έλκηθρο. Το ύψος του σκελετού του έλκηθρου πρέπει να είναι σε ύψος μεταξύ  8.5cm και 9.5cm από τον πάγο. Οι αθλητές δένονται με ειδικά λουριά στο έλκηθρο,

Μπαστούνια: Οι αθλητές χρησιμοποιούν δύο ειδικά μπαστουνάκια όπου η μια τους πλευρά έχει σπάικς για να προωθούνται οι αθλητές πιέζοντας με τα χέρια και η άλλη πλευρά είναι επίπεδη για να χειρίζονται το πακ και να μπορούν να σουτάρουν. Κάθε μπαστούνι έχει μέγιστο μήκος 1 μέτρο και ελάχιστο 25 εκατοστά με εξαίρεση το μπαστούνι του τερματοφύλακα που έχει μέγιστο μήκος  35cm. Η άκρη του μπαστουνιού δεν πρέπει να καταστρέφει την επιφάνεια του πάγου και δεν πρέπει να έχει υπερβολικές αιχμές που μπορούν να τραυματίσουν τους αθλητές.

Ιστορία 

Εμπνευσμένο από το Ολυμπιακό Χόκεϊ επί πάγου πρωτοπαίχτηκε σε ένα κέντρο αποκατάστασης στη Στοκχόλμη της Σουηδίας στις αρχές της δεκαετίας του 1960 από αθλητές με κινητική αναπηρία που ήθελαν να παίζουν χόκεϊ . Οι πρωτοπόροι του αθλήματος μετέτρεψαν ένα μεταλικό πλαίσιο σε έλκυθρο όπου πρόσθεσαν  δύο λεπίδες πατινιού. Χρησιμοποιώντας στρογγυλά μπαστούνια με χερούλια ποδηλάτου οι άνδρες αυτοί ξεκίνησαν να παίζουν χωρίς τερματοφύλακες σε μια λίμνη νότια της Στοκχόλμης.

Το άθλημα είχε απήχηση και το  1969, στη Στοχόλμη είχαν δημιουργηθεί 5 ομάδες αποτελούμενες από αθλητές με αναπηρία αλλά και αθλητές χωρίς αναπηρία οι οποίοι αγωνιζόταν σε πρωτάθλημα.

Τον ίδιο χρόνο η Στοκχόλμη φιλοξένησε τον πρώτο διεθνή αγώνα μεταξύ μιας ντόπιας ομάδας  και μιας ομάδας από το Όσλο της Νορβηγίας. \

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 70  ομάδες από αυτές τις δύο χώρες παίζαν σε τακτά διαστήματα.  Άλλες χώρες άρχισαν επίσης να δημιουργούν ομάδες έτσι όπως η Μεγάλη Βρετανία  (1981), ο Καναδάς  (1982), οι Ηνωμένες Πολιτείες  (1990), η Εστονία και η Ιαπωνίας  (1993).

Δύο ομάδες από τη Σουηδία έπαιξαν έναν αγώνα επίδειξης στους πρώτους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Örnsköldsvik της Σουηδίας το 1976.

Το Χόκεϊ επί πάγου με έλκηθρο έγινε Παραολυμπιακό Άθλημα στους Αγώνες του  Lillehammer το 1994.